Markaların hikayeleri epey ilgi çekici oluyor. Hele bir de detaylarına girince. Bu defa konumuz Nikon mu Canon mu sorusunun merak edileni. İşte Canon’un ilginç hikayesi.
Canon, bugün fotoğraf makinesi piyasasında %54, lük paya sahip. Bugünlere nasıl geldi?
1933’te Leice ve Contax en iyi fotoğraf makineleriydi. Bununla beraber o yıllarda fiyatları da epey yüksekti. Japon’yada iyi bir üniversiteden mezun birisinin ilk maaşının 6 katına denkti.
Goro Yoshida Canon’un ilk kurucularından. Uzun yıllar süren çalışmaları sonucunda ilk prototipi hazırladı. Adını ise Canon’a asıl ismini veren Kwanon koydu. Kwanon kelime anlamı olarak Budizm’de bağışlama tanrıçasıdır.
Kwanon asla seri olarak üretilmedi. Üstelik bu modeli de kimsenin görmediği özellikle belirtiliyor. 1955 yılında Osaka yakınlarında bulunan bir makinenin Kwanon Model D olarak isimlendirildiği söylenir. Bu model, Leice’nın Model 2’sinin birebir kopyasıdır.
Goro Yoshida ilk çalışmalarına, Leice’yı parçalarına ayırarak başlamıştır. Bu sebeple bunun bir kopya olması, o kadar da sürpriz değil.
1934 yılında Yoshida, laboratuvardan ayrılır. Çünkü bu laboratuvarda istediklerini yapamayacağını düşünür.
Kwanon geliştirilmeye devam eder. Bu sırada henüz bir lensi bulunmamaktadır. Nippon Kogaku yani bildiğiniz adıyla Nikkor veya Nikon, o yıllarda Japonya’nın en büyük mercek üreticisidir.
Nikon 19 fabrikası ile askeriyeye mercek üretmektedir. Askeriye dışında bir arayışı yokken Kwanon ile işbirliği gündeme gelir. Nikon’a bu konu ilginç gelir. Askeriye dışında bir piyasa Nikon’un ilgisini çeker.
Canon ile Nikon işbirliği yaparlar. Hala Canon’mu Nikon’mu diye soruyor musunuz?
Yapılan işbirliği ile Canon’un makinesi için; Nikon, Nikkor 50mm f3.5 lensi geliştirir.
İlk Canon Şubat 1936 da bu ortak çalışma ile ortaya çıkar. Makinenin adı Hansa Canon’dur. Bu makinedeki işbirliğinde; Nikon lens, bayonet, vizör sistemi ve rangefinder mekanizmasından sorumludur. Canon ise perde sistemi, deklanşör ve makinenin birleşiminden sorumludur.
Bu sıralarda Kwanon markası Canon olarak değiştirilir, bu kelime standart manasına geliyor.
10 Ağustos 1937’de Canon resmi kuruluşunu duyurur. Bu duyuru ile iş resmen başlamıştı. Ufak da olsa sorunlar vardı. Fabrika işçileri aylık 40-50 yen maaş alıyorlardı. Ancak satış personeli sadece 20 yen maaş alıyordu. Hemen bir çözüm bulundu. Satış personeli her makine satışından 5 yen prim. Ancak Japonya’da makine satmak çok zordu. Gözler Avrupa’ya çevrildi. Çalışmalar sonuç verdi ve 1938 yılı Mart ayında Hansa Canon, İngiliz Fotoğraf Dergisi’nde yeraldı.
1937 yılı ortalarında, Canon kendi lens firması ile ilk lensleri ürettiğini duyurdu. Yeni lensler içinde, 50mm f4.5 lens ile sinema ve xray lensleri yeralıyordu. Canon’un lens firmasının adı Serenor’du. Serenor markası serene kelimesinden türetilmişti. Bu kelime berraklık sakinlik anlamına geliyordu.
Canon İçin Zor Dönem
2.Dünya Savaşı sonrası Japonya’da – Canon’da zor durumdaydı. Canon savaştan iki ay sonra yeniden üretime başladı. Üretimin ilk meyvesi J-II’ydi.
1947’de Serenor yeni lensleri duyurdu. Yeni lensler 50mm f2 ve135mm f4’tü.
1951’de bugünün efsane lenslerinden 50mm f1.8’i duyurdu Serenor.
1950 yılında Canon enstantene hızı olarak 1/1000 i yakaladı.
Gelişmeler güzel gidiyordu ta ki PhotoKina’ya kadar. İlki 1950 yılında yapılan Photokina’nın 3ncüsü 1954 yılında Köln’de yapıldı. Canon IV SB2 modelini duyuracaktı. Bu sırada Leica M3 modelini duyurdu. Canon mühendisleri Leica M3’ü incelediklerinde çok etkilendiler. Leice’nın yeni makinesi müthiş bir berraklığa sahipti. Üstelik vizöründe muazzam bir görüntü veriyordu. Canon’un yeni modeli kullanıcıları tarafından takdir gördüysede, Canon mühendisleri yeni bir arayışa girmeleri gerektiğini düşünmeye başladılar.
Canon ilk SLR makinesi Canonflex’i Mayıs 1959’da duyurdu.
Canon SLR makineleri için, R kodu ile özel lensler üretmeye başladı. R serisinde tam 16 lens vardı. R58mm f1.2 ve R1000mm f11 en çok dikkat çekenlerdi. Canonflex’te enstantene hızı 1/1000’den 1/2000’e yükselmişti.
Canon Fotoğraf Makinelerinin Yanısıra Elektroniğe Giriyor
1960 yılında Canon yeni alanlara girmeye karar verdi. Bu alanların başında elektronik geliyordu özellikle de hesap makineleri.
1970 yılında Canon F1 modelini duyurdu. Bu makine ile Canon fotoğrafçıların birçok ihtiyacını karşılıyordu. Canon bu makineyle birlikte 180 aksesuar da üretmişti, lensler ve filtreler gibi. F1 akılda şu özellikleriyle kaldı mesela 100.000 fotoğraf çekebilmesi, -30 dereceden +60 dereceye kadar çalışabilmesi gibi.
1976 yılında Canon AE-1’i duyurdu. İçinde mikro bilgisayar bulunan ilk fotoğraf makinesiydi.
1981’de Canon yeni F1’i piyasaya sürdü. En üst seviye özelliklere sahipti. Pille veya pilsiz olarak çalışabilmesi ile dikkat çekiyordu. Deklanşör hızı, diyafram açıklığı, pozlama ayarlarının tümü elektronik veya mekanik yapılabiliyordu.
1984’de F1 sınırlı sayıda üretim için geliştirildi. Saniyede 14 kare çekebilen özel bir makineydi.
Dijital dönem başlamıştı. Canon buna duyarsız kalmak istemedi. 1936’da olduğu gibi bir kez daha işbirliğine ihtiyacı vardı. Kodak 1975 yılında ilk dijital fotoğraf makinesini icat etmişti. 1998 yılında Canon EOS D2000 üretildi. Bu makine Canon EOS 1N gövdesinde bir Kodak DCS 520’idi. Bu makine 2MP çözünürlüğünde, CCD sensörlü ve saniyede 3.5 kare çekebilen bir makineydi.
Gerisini siz daha iyi biliyorsunuz.
Alaçatı Ot festivali serüvenimi yaklaşık olarak bir buçuk ay önce planlayarak başlamıştım. Uçaklama mı yoksa otobüsle mi gitme konusunda kararsız kalanınca, arkadaşlarla ilk defa İzmir’e otobüsle gitme konusunda anlaştık ve yola çıktık. Fakat bu deneyimi yaşadıktan sonra, her zaman tercihim uçak olacak. Alaçatı’ya bir çok defa gitmiştim fakat tarihi konusunda eksikliklerim vardı. Bende biraz da otlarının yanında geçmişinizde hatırlatmak istedim. Alaçatı’ nın antik dönemdeki adı
Ege’de Ot Festivali olunca tabiyi ki akla gelen ilk ot isimleri oluyor. Daha önceden bildiğim bununla birlikte yeni öğrendiğim bir çok yeni otlar öğrendim. Dağlama, Deli Kereviz, Deve Tabanı, Ebegümeci, Eşşek Helvası, Hardal, İğnelik, Körmen, Radika , Şevketi Bostan, Tilkişan, Tirşik Otu,Turp Otu, Yabani Marul, Yabani Rezene . Bu sene festivali ana teması olarak ‘Radika Otu’ baş köşeyi almıştı. Radika Otu ile yapılan bir çok yemek vardı. 
Çılgın kalabalıktan uzakta, kendimize güzel Ege yemekleri yapan bir yer arayışındaydık. Amacımız Asma Yaprağı idi fakat öğlen yemeğine bile kalabalıktan alamıyorlardı. Yolumuzun üstünde sokak arasında, öğrendiğimize göre daha bir gün önce açılmış bir restoran buluyoruz. Adı ise’ Zeytin Dalı’ bir anne ve iki oğluyla birlikte açmışlar burayı. Mavi ve beyaz masa örtüsüyle kalbimizi daha başlamadan fethe etmişti. Enginarlı pilavdan, Şevki Bostan’a, dolmalarından ev yapımı limonatalarına kadar her şeyi vardı menülerinde. Biz yemeklerini çok beğendik ayrıca çok kalabalık olmalarına karşı, ilgileri güzeldi. Akşam yemeği için tercihiniz neresi olur bilemiyorum fakat ben bir ay öncesinde Ferdi Baba için rezervasyon yaptırmıştım. Alaçatı’ya gelip de buraya uğramadan olmaz deyip akşam yemeğimizi burada tamamladık. Eğer daha önce duymasanız ya da bilmiyorsanız en güzel balık ve meze yiyebileceğiniz bir restoran.
Festival bahane yemek şahane diye bir tabir vardır bu tür etkinlikler için. Aynen öyle aslında benim ilk denemem oldu seneye gideriyim şimdikten düşünmem gerekiyor çünkü Bağdat Caddesi ve Nişantaşı kalabalığı bu yerlere akıyor ve sokaklarda yürüyemez hale gelebiliyorsunuz. Oturacak mekan bulmak çok zor, önünüze neresi denk geliyorsa oraya oturmak zorunda kalabiliyorsunuz. Ben kalabalığı değil de keyifli zamanları düşünüp mutlu oluyorum. Biraz kadınlar festivaline benzettim, erkekler için sıkıcı bir etkinlik olabilir, seneye gitmek isteyenlere hatırlatmak isterim.
